Elke week lees je hier een herkenbaar teamdilemma uit het fictieve bedrijf Core Elements. Vier types. Eén team. Altijd iets om over na te praten.De plannen voor Q4 liggen op tafel en iedereen krijgt uitnodigingen voor strategische sessies en heidagen. Valerie klikt meteen op ‘accepteren’. Welmoed twijfelt. Lex stelt eerst een paar vragen. Amir laat de uitnodiging liggen omdat het eigenlijk niet meer in zijn agenda past. Hoe bepaal je als team wie waarvoor aanhaakt, en wat je soms beter kunt laten schieten?
Vier perspectieven: live uit het teamoverleg
Welmoed (water):
“Ik voel druk om mee te doen, maar ik weet nog niet wat ik vind. Als ik ja zeg, moet het wel kloppen voor mij. En nu voelt het alsof ik moet kiezen voordat ik ruimte heb om echt te voelen.”
Valerie (vuur):
“Kom op, je zit in dit team of niet. Dan moet je gewoon aanhaken als we samen de koers bepalen. We kunnen niet weken gaan polderen over wie er wanneer wíl. Je bent erbij, of niet.”
Amir (aarde):
“Ik wil er best bij zijn, maar dan moet het iets toevoegen. Mijn agenda zit vol, dus als het weer zo’n sessie is waar niets uitkomt… dan kies ik liever voor rust en focus.”
Lex (lucht):
“Wat is het doel precies? En waarom moet het fysiek? Ik denk graag mee, maar ik zeg pas ja als het ergens over gaat. Niet omdat het ‘hoort’ of ‘verwacht wordt’.”
Wat speelt hier in de teamdynamiek?
In het team van Core Elements botst het deze week op de balans tussen betrokkenheid en begrenzing. Er heerst een sterke drang om aan te haken: meedoen = meetellen. Maar die norm gaat wringen als iedereen al volloopt. Het risico? Dat mensen ‘ja’ zeggen uit loyaliteit, maar afhaken in energie, betrokkenheid of scherpte. En precies daar zit het venijn: wil iedereen meedoen, of denken ze dat het moet?
Wat helpt het team om beter af te stemmen op de plannen voor Q4?
Het team van Core Elements doet er goed aan om de vanzelfsprekendheid van ‘aanhaken = meedoen’ los te laten. Niet iedereen hoeft overal bij te zijn om betrokken te zijn. Wat helpt, is expliciet maken wie waarvoor aan tafel moet, en wat het doel is. Duidelijkheid geeft ruimte: voor keuzes, voor focus en voor ieders manier van bijdragen. Zo voelt ‘nee’ niet als afhaken, maar als een bewuste manier van meedoen. En wordt een volle agenda weer een agenda met richtinng.
Reflectie van De Handcoach op betrokkenheid en begrenzing
Dit dilemma gaat niet over het bijwonen van een sessie of heidag. Het gaat over de onderstroom van erbij willen zijn, zonder jezelf te verliezen. Teams zitten vol met mensen die loyaal zijn. Die meebewegen, inspringen, reageren. Maar zonder grenzen raakt loyaliteit leeg. Dan wordt aanhaken een reflex in plaats van een bewuste keuze.
Tip van de week
In mijn coachingsmail van deze week krijg je een beslischeck die je helpt te bepalen: moet ik hier echt bij zijn? Een simpele oefening met drie scherpe ja/nee-vragen. Perfect voor wie overloopt, maar toch steeds op ‘accepteren’ klikt.
Herken je dit dilemma?Heb jij wel eens ‘ja’ gezegd op een overleg, sessie of project terwijl je eigenlijk voelde: dit past niet, dit klopt niet, dit gaat me te veel kosten? Laat het weten in een reactie onder dit artikel.
---
Wil je vaker dit soort dilemma’s herkennen én er iets mee kunnen doen? Schrijf je dan in voor mijn wekelijkse coachingsmail. Elke woensdag zit ik in je inbox met een scherpe spiegel, een praktische oefening of een rake vraag.
P.S. Pak je dit soortdilemma’s liever gestructureerd aan? In de cursus Effectief Communicerenleer je je communicatiestijl kennen, beter afstemmen op tempo en energie, misverstanden voorkomen en feedback geven zonder frictie.
